Στην τελική ευθεία μπαίνει το θέμα της ονοματοδοσίας ανώνυμης πλατείας σε πλατεία Ερνέστου Εμπράρ, από τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Μετά τη διευθέτηση και των τελευταίων εμποδίων, που μεταφράζονται σε μια σειρά από διαδικαστικές λεπτομέρειες, ήρθε τελικά και το επιστέγασμα, η θετική γνωμοδότηση της αρμόδιας Επιτροπής, που εντάσσεται στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της για την ανάδειξη της Ιστορικής Μνήμης της Πόλης. Στη συνέχεια, αφού ληφθεί η σχετική απόφαση της 3ης Δημοτικής Κοινότητας και επισημοποιηθεί το πρακτικό της Επιτροπής, οι διαδικασίες αναμένεται να ολοκληρωθούν με την αντίστοιχη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Η ανώνυμη πλατεία που θα ονομαστεί «πλατεία Ερνέστου Εμπράρ (Ernest Hebrard)», βρίσκεται άνωθεν του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου με πρόσωπο επί της οδού Κασσάνδρου, στο Οικοδομικό Τετράγωνο που περικλείεται από τις οδούς Σελεύκου, Αγίου Δημητρίου, Αγίου Νικολάου και Κασσάνδρου, στην οποία καταλήγει ο μνημειακός άξονας της Αριστοτέλους.
Ο Ερνέστος Εμπράρ (Ernest Hebrard / 1875-1933) ήταν Γάλλος αρχιτέκτονας, αρχαιολόγος και πολεοδόμος και έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τα σχέδια που εκπόνησε για την ανοικοδόμηση της Θεσσαλονίκης μετά τη μεγάλη πυρκαγιά που σημειώθηκε το Σάββατο 18 Αυγούστου του 1917, κατά την οποία καταστράφηκε μεγάλο μέρος της πόλης.
Με απόφαση της τότε κυβέρνησης Βενιζέλου, ο Εμπράρ ανέλαβε την πολεοδομική αναμόρφωση της πόλης, ως επικεφαλής ειδικής επιτροπή. Λίγους μήνες αργότερα, το 1918, διορίστηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση στη θέση του Καθηγητή Αρχιτεκτονικής στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, καθώς και ως μέλος του Ανώτατου Τεχνικού Συμβουλίου, ενώ το 1927 διετέλεσε σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας και εκπόνησε ιδιαίτερη μελέτη για την Πανεπιστημιούπολη της Θεσσαλονίκης.
Η ίδια κυβέρνηση απαγόρευσε την ανοικοδόμηση της πόλης μέχρι να εγκριθεί ένα σύγχρονο σχέδιο. Με απόφαση του τότε υπουργού συγκοινωνιών Αλέξανδρου Παπαναστασίου, ιδρύθηκε η «Διεθνής Επιτροπή Νέου Σχεδίου Θεσσαλονίκης», με πρόεδρο τον Ερνέστο Εμπράρ, για την εκπόνηση ρυμοτομικού σχεδίου. Ο ίδιος, με τη βοήθεια των άγγλων αρχιτεκτόνων Ε.Mawson και J. Pleyber και των Ελλήνων αρχιτεκτόνων Α. Γκίνη, Αριστοτέλη Ζάχου και Κωνσταντίνο Κιτσίκη, συνέλαβε και ανέπτυξε ένα σχέδιο που έγινε γνωστό ως «Σχέδιο Εμπράρ» και το οποίο παραδόθηκε στη Γενική Διοίκηση Μακεδονίας, στις 29 Ιουνίου του 1918. Το σχέδιο δεν εφαρμόστηκε πλήρως , αντίθετα υπέστη πολλές μεταβολές μετά από πιέσεις μεγαλοϊδιοκτητών. Ήταν όμως μια μεγάλη βελτίωση στην προγενέστερη οικιστική κατάσταση της πόλης και της έδωσε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή ρυμοτομία και όψη.
Με αυτά τα δεδομένα, η Διεύθυνση Αστικού Σχεδιασμού με εμπεριστατωμένη εισήγηση προώθησε τη διαδικασία, με στόχο την ονοματοθεσία της οδού, ενώ η Διεύθυνση Δόμησης με συντονισμένες ενέργειες προωθεί τις απαραίτητες απαλλοτριώσεις για την δημιουργία νέας πλατείας.
«Οι διαδικασίες για την ονοματοθεσία και η επείγουσα υλοποίηση απαλλοτριώσεων ιδιωτικών οικοπέδων, συντείνουν στην ανάδειξη του μνημειακού άξονα της Αριστοτέλους. Επομένως, ωριμάζουν οι συνθήκες για την αναθεώρηση του σχεδιασμού από τη Λ. Νίκης και την πλατεία Αριστοτέλους, ως τον άξονα της Αριστοτέλους με κατάληξη τη νέα πλατεία Ε. Εμπράρ» τονίζει ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων, Περιβάλλοντος και Καθαριότητας, Θανάσης Παππάς και προσθέτει: «Ο ανασχεδιασμός αυτός μπορεί και πρέπει να αποτελέσει αρχιτεκτονικό γεγονός, μέσω διεθνούς διαγωνισμού και τον καμβά για τη συνολική αναμόρφωση του ιστορικού-εμπορικού κέντρου, με υπόβαθρο όλες τις αστικές αναπλάσεις και μεταμορφώσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια ή που βρίσκονται σε εξέλιξη».
