Τα κακοήθη νεοπλάσματα του πνεύμονος αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου από κακοήθειες, παγκοσμίως. Συνήθως, αναπτύσσονται στα κύτταρα που καλύπτουν την εσωτερική επιφάνεια των αεραγωγών, δηλαδή της τραχείας και των βρόγχων.
Διακρίνονται δύο κύριες κατηγορίες: ο μη μικροκυτταρικός και ο μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονος. Οι παθολογικές αυτές οντότητες αναπτύσσονται και αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο.
Το κάπνισμα συνιστά τον σημαντικότερο παράγοντα κινδύνου για καρκίνο του πνεύμονος, καθώς η επικίνδυνη αυτή εθιστική συνήθεια προκαλεί το 80 έως 90% των προαναφερθέντων νεοπλασμάτων. Όσο μεγαλύτερος ο αριθμός των καταναλωθέντων προϊόντων καπνού το 24ωρο, η συνολική διάρκεια του καπνίσματος, η έκθεση σε παθητικό κάπνισμα και η ταυτόχρονη λήψη αλκοολούχων ποτών τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονος. Οι πρώην καπνιστές διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο συγκριτικά με τους ενεργούς καπνιστές αλλά μεγαλύτερο σε σχέση με τους μη καπνιστές.
(Vincent Van Gogh, 1853 – 1890)
Άλλοι παράγοντες κινδύνου που αναφέρονται είναι: η ατμοσφαιρική ρύπανση, η επαγγελματική και μη έκθεση στην αιθάλη, στο ραδόνιο καθώς επίσης σε πίσσα, ίνες αμιάντου, νικελίου, βηρυλλίου, που εκλύονται από συγκεκριμένες κατηγορίες οικοδομικών υλικών, το βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του πνεύμονος, η λοίμωξη από τον ιό της «Ανθρώπινης Ανοσοανεπάρκειας» (AIDS) και, τέλος, η έκθεση σε συγκεκριμένες απεικονιστικές εξετάσεις, όπως η Υπολογιστική Τομογραφία Θώρακος και, σε μικρότερο βαθμό, η απλή ακτινογραφία θώρακος.
Ειδικότερα, το Ραδόνιο ανευρίσκεται στα υλικά οικοδομών εν γένει, τα οικοδομικά υλικά των μονοκατοικιών και, ιδίως, των πρώτων ορόφων των πολυκατοικιών.
Τα συνηθέστερα συμπτώματα του καρκίνου του πνεύμονος περιλαμβάνουν απώλεια σωματικού βάρους και ορέξεως σε σύντομο χρονικό διάστημα και άνευ άλλου προφανούς παράγοντα , απόχρεμψη αιματηρών εκκρίσεων με το βήχα, ζάλη, ενδεχομένως συρίττουσα αναπνοή, δυσκολία στην κατάποση, οίδημα στο πρόσωπο με ή χωρίς διάταση φλεβών του τραχήλου.
Η κλινική υποψία και διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονος συνίσταται στη διερεύνηση του οικογενειακού και ατομικού ιατρικού ιστορικού, πλήρη φυσική εξέταση, απεικονιστικές εξετάσεις, όπως ακτινογραφία ή υπολογιστική τομογραφία θώρακος, αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις πτυέλων ή/και αίματος ή, τέλος, βιοψία πνεύμονα αν είναι δυνατόν.
Οι συνηθέστερες διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές αντιμετώπισης του καρκίνου του πνεύμονος είναι: το χειρουργείο, η χημειοθεραπεία, η ακτινοθεραπεία, η ανοσοθεραπεία, η θεραπεία με Laser, η κρυοχειρουργική, η ηλεκτροκαυτηρίαση και η φωτοδυναμική θεραπεία.
Συμπερασματικά, ο καρκίνος του πνεύμονος μπορεί και πρέπει να προλαμβάνεται έγκαιρα και αποτελεσματικά. Τονίζεται, ότι η αποφυγή του καπνίσματος, η μείωση της έκθεσης σε εισπνεόμενες ερεθιστικές ουσίες στο χώρο εργασίας και η μείωση της έκθεσης στο Ραδόνιο και τα προϊόντα διασπάσεώς του, μπορούν να συντελέσουν στην αποτελεσματική πρόληψη της παθολογικής αυτής κατάστασης που λαμβάνει επιδημικές διαστάσεις.
Ειδικότερα, συνιστάται ο τακτικός περιοδικός έλεγχος από Ειδικό Πνευμονολόγο σε ασυμπτωματικούς καπνιστές ηλικίας 50-80 ετών, καθώς επίσης ασθενείς με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια και ιστορικό καπνίσματος ή, τέλος, άτομα με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του πνεύμονος.
Ο Πνευμονολόγος, των Δημοτικών Ιατρείων
