«Λιγότερες εξαγγελίες – μεγαλύτερες ταχύτητες στην υλοποίηση των έργων» είναι το αίτημα που κατέθεσε για τη Θεσσαλονίκη ο Δήμαρχος Κωνσταντίνος Ζέρβας, μιλώντας απόψε στο πάνελ για τις προοπτικές ανάπτυξης της Βορείου Ελλάδος, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του «Thessaloniki Helexpo Forum».
Παρουσιάζοντας το πλαίσιο των διεκδικήσεων για την ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης, ο Κωνσταντίνος Ζέρβας σημείωσε ότι η πόλη χρειάζεται επενδύσεις σε έργα υποδομών. «Αν αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας για τη χώρα, τότε αυτήν ακριβώς διεκδικούμε για τη Θεσσαλονίκη. Τη διεκδικούμε και ξέρουμε ότι αντίπαλός μας είναι η στενότητα των δημοσιονομικών πόρων, αλλά και η μιζέρια, η γκρίνια, οι ιδεοληψίες μερίδας της πόλης. Η κουλτούρα της ακινησίας, η αποθέωση της ανακύκλωσης της αποτυχίας, δυστυχώς, στη Θεσσαλονίκη έχει γίνει καθεστωτική. Στον βαθμό που περνά από το χέρι μου αυτά θα τα ξεριζώσουμε», είναι το μήνυμα που έστειλε ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης.
Από το βήμα του «Thessaloniki Helexpo Forum» ο Κωνσταντίνος Ζέρβας έθεσε επί τάπητος το θέμα της καθιέρωσης μητροπολιτικής διοίκησης και σημείωσε ότι «η Θεσσαλονίκη είναι η πρόκληση για τη χώρα!», εξηγώντας πως η πόλη συγκεντρώνει όλες τις προϋποθέσεις, ώστε να μετασχηματιστεί σε έναν αναπτυξιακό πόλο εθνικής εμβέλειας, αναλαμβάνοντας έναν ρόλο όχι ανταγωνιστικό, αλλά συμπληρωματικό ως προς αυτόν της Αθήνας.
«Δεν θα αφαιρέσει από την Αττική, θα προσθέσει στην Ελλάδα!», είπε χαρακτηριστικά ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, υπογραμμίζοντας ότι η προσπάθεια αυτή πρέπει να γίνει «στη βάση ενός εθνικού στρατηγικού σχεδίου αναζωογόνησης της πέραν της Αττικής Ελλάδας».
Εξάλλου, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης χαρακτήρισε «ψήφο εμπιστοσύνης» την επιλογή μεγάλων εταιρειών να επενδύσουν στην πόλη, παρατηρώντας ότι έχει αναπτυχθεί μια μεγάλη δυναμική στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της εξωστρέφειας και της προσέλκυσης ξένων επενδύσεων στη Θεσσαλονίκη.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης του Δημάρχου
«Η Θεσσαλονίκη στο επίκεντρο – Τα μεγάλα έργα υποδομής μονόδρομος για την ανάπτυξη»
Ρωτώντας τον κάτοικο αυτής της πόλης εάν πιστεύει ότι η Θεσσαλονίκη θα αποκτήσει κάποια στιγμή στο μέλλον μεγάλα σοβαρά έργα υποδομής θα συναντήσει τεράστια δυσπιστία.
Γιατί μαζεύτηκε τόση απογοήτευση;
Είναι σωστή ή λαθεμένη;
Είναι προϊόν πραγματικής υστέρησης ή περισσότερο ιδεολόγημα και πλευρά μιας ανταγωνιστικής σχέσης κέντρου – περιφέρειας;
Από τη θέση του Δημάρχου Θεσσαλονίκης επιτρέψτε μου να τοποθετηθώ κάθετα σε αυτό.
Είναι απολύτως δικαιολογημένη και βασίζεται στη βιωμένη εμπειρία δεκαετιών.
Δεκαετιών, που τόσο η Αθήνα όσο όμως και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις του ιδίου μεγέθους και παρόμοιων δυνατοτήτων με τη Θεσσαλονίκη προχώρησαν, και η Θεσσαλονίκη κόλλησε, κάπου εκεί στο 1997.
Ποιο είναι λοιπόν το 1ο συμπέρασμα;
Ότι η Θεσσαλονίκη υστερεί και αυτό πρέπει να αλλάξει.
Και έχω ξεκάθαρη εικόνα για αυτό.
Δεν χωρούν μεγάλες εξαγγελίες, σχέδια επί χάρτου και διακηρύξεις. Ατέρμονες διαβουλεύσεις.
Η αντίληψη που κυριαρχεί θα μετατραπεί σε μια κακή ανάμνηση δεκαετιών, μόλις ο κάτοικος της Θεσσαλονίκης χρησιμοποιήσει το μετρό, μόλις τα εμπορεύματα από το λιμάνι μεταφερθούν με μέσα σταθερής τροχιάς και η περιφερειακή οδός δεν θα είναι πλέον ένας μποτιλιαρισμένος δρόμος υψηλής επικινδυνότητας.
Η πόλη θα νιώσει ότι έχει καλύψει το χάσμα που τη χωρίζει από τις υπόλοιπες, όταν ο επισκέπτης από το αεροδρόμιο θα μπορεί να φτάσει στο κέντρο της πόλης με τον μητροπολιτικό σιδηρόδρομο.
Σε ένα κέντρο με περισσότερο ελεύθερο χώρο, με πεζοδρομήσεις, σύγχρονες αστικές αναπλάσεις και αστικό περιβάλλον που θα αποτυπώνει στον χώρο φιλοδοξίες της νέας Θεσσαλονίκης.
Και φτάνουμε σε ένα 2ο συμπέρασμα: λιγότερες εξαγγελίες, μεγαλύτερες ταχύτητες, ολοκλήρωση, λειτουργία. Πιστέψτε στη συνείδηση του κόσμου αυτό μόνο μετράει.
Λίστα έργων επικαιροποιημένη, με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, σαφές και ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα, εξασφαλισμένη πολιτική συναίνεση και διασύνδεση – όχι αποσπασματικότητα. Έργα ενταγμένα σε ένα πλαίσιο, με σαφή στόχευση, που θα αυξάνουν τα οφέλη.
Ποια είναι όμως η ατζέντα της Θεσσαλονίκης; Είναι σχεδόν ίδια για περισσότερο από 25 χρόνια.
Σχεδιάζουμε για να σχεδιάζουμε και εξαγγέλλουμε χωρίς να μας πιστεύει -πλέον- σχεδόν κανείς.
Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση θα σκοντάψει στη δυσπιστία στην οποία αναφέρθηκα στην αρχή.
Συμπέρασμα 3ο: στην προσέγγιση αυτής της εξαιρετικά σημαντικής θεματικής η απάντηση είναι τα μεγάλα έργα υποδομής.
Είναι αυτά ικανά να αλλάξουν τη μοίρα ενός τόπου;
Τα μεγάλα έργα υποδομής μόνα τους δεν θα φέρουν την ανάπτυξη, διαμορφώνουν όμως το έδαφος για την ανάπτυξη.
Από εκεί και έπειτα είναι οι πολιτικές που θα πρέπει να είναι αναπτυξιακές.
Με δεδομένο όμως ότι οι επενδύσεις σε έργα υποδομών έχουν οικονομικό πολλαπλασιαστή 1,8 -δηλαδή για κάθε ένα ευρώ που επενδύεται, επιστρέφει πίσω στην οικονομία 1,8 ευρώ, όπως έχει καταδείξει σχετική έρευνα του ΙΟΒΕ- είναι προφανής η σημασία του κλάδου στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.
Και αν αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας για τη χώρα, τότε αυτήν ακριβώς διεκδικούμε για τη Θεσσαλονίκη.
Τη διεκδικούμε και ξέρουμε ότι αντίπαλός μας είναι η στενότητα των δημοσιονομικών πόρων αλλά και η μιζέρια, η γκρίνια, οι ιδεοληψίες μερίδας της πόλης.
Η κουλτούρα της ακινησίας, η αποθέωση της ανακύκλωσης της αποτυχίας δυστυχώς στη Θεσσαλονίκη έχει γίνει καθεστωτική.
Στον βαθμό που περνά από το χέρι μου αυτά θα τα ξεριζώσουμε.
Και από την άλλη πλευρά, και εκεί είναι ο ρόλος της πολιτείας, υπάρχει η δυσκολία της ωρίμανσης αυτών των έργων. Οι τεχνικοί γνωρίζουμε καλά πως το σημαντικότερο και δυσκολότερο κομμάτι ενός μεγάλου έργου είναι η σωστή προετοιμασία του.
Αλλά είναι και η γραφειοκρατία, οι δαιδαλώδεις αδειοδοτήσεις και το νομικό πλαίσιο δημοπρατήσεων.
Πολλές φορές έχουμε συμφωνήσει ότι ο 4412, ο νόμος για την ανάθεση έργων και υπηρεσιών, είναι κάκιστος.
Κάναμε τρία χρόνια στον Δήμο μας, για να αποκτήσουμε ανάδοχο για τη συντήρηση των σιντριβανιών μας!
Κάπου, κάπως επίσης πρέπει να συμφωνήσουμε ότι κάθε μεγάλο έργο δεν είναι ευκαιρία για αρχαιολογικές καριέρες.
Τρέμουμε να σκάψουμε στη Θεσσαλονίκη ακόμη και για την τοποθέτηση ενός υπόγειου κάδου. Σεβόμαστε το πολύτιμο παρελθόν μας αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι τροχοπέδη στην εξέλιξη της πόλης μας.
Στο τραπέζι λοιπόν του εθνικού σχεδιασμού για την επόμενη γενιά μεγάλων έργων υποδομής η Θεσσαλονίκη πρέπει να έχει κεντρική θέση.
Κλείνοντας, θα σας καλέσω να φανταστούμε -να φανταστείτε- τη Θεσσαλονίκη με μετρό που λειτουργεί και επεκτείνεται, με fly over στην περιφερειακή, αναβαθμισμένη οδική και σιδηροδρομική σύνδεση με το λιμάνι, με ολοκληρωμένο στα δυτικά της πόλης το Μουσείο Ολοκαυτώματος, ανανεωμένο το συγκρότημα ΦΙΞ στο λιμάνι, με την ΥΦΑΝΕΤ, το ΑΛΛΑΤΙΝΙ σε λειτουργία να στεγάζουν χώρους πολιτισμού και εμπορικές χρήσεις, με ολοκληρωμένους τους Στάβλους Παπάφη και αποπερατωμένες τις πλατείες Διοικητηρίου και Ελευθερίας.
Με ξύλινο deck στην παλιά παραλία, ανανεωμένο τον άξονα της Αριστοτέλους, καθαρό και αξιοποιήσιμο το ρέμα της Τούμπας, προστατευμένο το περιαστικό δάσος, καθαρό τον Θερμαϊκό Κόλπο, ολοκληρωμένο το νέο γήπεδο του ΠΑΟΚ και στο κέντρο της πόλης με έναν νέο εκθεσιακό χώρο στα όρια της σημερινής ΔΕΘ.
Για να μην αναφερθώ σε σειρά άλλων παρεμβάσεων που δεν αφορούν στενά τα γεωγραφικά όρια του Δήμου Θεσσαλονίκης αλλά όλο το πολεοδομικό συγκρότημα, όπως τα μητροπολιτικά πάρκα, ο προαστιακός στα δυτικά, κοκ.
Αυτή η Θεσσαλονίκη είναι ταυτόχρονα κοντά μας αλλά και μακριά μας.
Είναι στο χέρι μας να μετασχηματισθεί, να εξελιχθεί και να προσφέρει βελτιωμένη ποιότητα ζωής στους κατοίκους αλλά ταυτόχρονα να συμβάλει στο εθνικό προϊόν ως πόλος ανάπτυξης, ως ένας δεύτερος αστικός πόλος ανάπτυξης. Για αυτό εδώ και έναν χρόνο δουλεύουμε πολύ και δουλεύουμε σκληρά. Ελπίζω να έχουμε επιτυχία.
«Γέφυρες επιχειρηματικής συνεργασίας στην ευρύτερη Ν.Α Ευρώπη»
Για να κάνουμε το επόμενο βήμα και να φέρουμε τη Θεσσαλονίκη σε μια θέση πιο προωθημένη και κυρίως πιο κοντά στις υπαρκτές της δυνατότητες πρέπει να αλλάξουμε πολλά.
Από την αρχή της κρίσης η συνταγή ήταν μία. Στροφή σε διεθνώς εμπορεύσιμους κλάδους της οικονομίας.
Δηλαδή εξαγωγές ή υποκατάσταση των εισαγωγών.
Ιδιαίτερα σημαντικοί επιχειρηματικοί όμιλοι εδρεύουν εδώ στη Βόρεια Ελλάδα.
Πρωταγωνιστούν στους κλάδους του λιανεμπορίου, της πρωτογενούς παραγωγής, της βιομηχανίας, των τροφίμων, της εξόρυξης μεταλλευμάτων, της ενέργειας, των logistics και σε πολλές περιπτώσεις κατέχουν ηγετική θέση στους τομείς δραστηριότητάς τους.
Με όπλο συχνά τις εξαγωγές, έχουν κατακτήσει πολλές ξένες αγορές και ήταν από τις πρώτες που διεκδίκησαν χώρο στα Βαλκάνια.
Ένα στα πέντε προϊόντα που παράγει η χώρα µας προέρχεται από τη Βόρεια Ελλάδα. Και όχι µόνο αυτό, αλλά η περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας είναι εθνική πρωταγωνίστρια στην παραγωγή βιοµηχανικών και γεωργικών προϊόντων.
Εδώ παράγονται, κατά αναλογία, τα αγαθά των αντίστοιχων κλάδων µε τη μεγαλύτερη αξία σε σχέση µε οποιαδήποτε άλλη περιφέρεια της χώρας.
Από την άλλη, μία μορφή ενίσχυσης της εξωστρέφειας είναι και η προσέλκυση ξένων επενδύσεων και κυρίως στη Θεσσαλονίκη.
Εδώ και πάλι ως Δήμαρχος της πόλης μπορώ να πω ότι αναπτύσσουμε δυναμική.
Η Pfizer, η Deloitte, η συνεργασία του Δήμου Θεσσαλονίκης με τη Cisco για τη δημιουργία ενός σημαντικού κέντρου ψηφιακού μετασχηματισμού… Είναι μεγάλα ονόματα και η επιλογή τους να έρθουν στην πόλη είναι ψήφος εμπιστοσύνης.
Αν παρακολουθήσει κανείς τις παγκόσμιες εξελίξεις, θα διαπιστώσει ότι ο ρόλος των πόλεων διευρύνεται συνεχώς.
Αποτελούν πόλους ανάπτυξης του τριτογενούς τομέα και παραγωγής καινοτομίας και μπορούν να συμβάλουν καθοριστικά στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη.
Υποδέχονται προνομιακά πλέον επιχειρηματικές δραστηριότητες και επενδυτικές πρωτοβουλίες.
Για να καταφέρουμε όμως να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις, θα πρέπει να συγχρονιστούμε στις νέες ανάγκες και ίσως έχει έλθει η ώρα και για μητροπολιτικές διοικήσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη τουλάχιστον. Μια μητροπολιτική διοίκηση που θα δώσει λύση στην επικάλυψη αρμοδιοτήτων, που θα συγκεντρώσει και θα οργανώσει την πολιτική ευθύνη αλλά και τη διαχείριση των μεγάλων αστικών κέντρων στην κατεύθυνση της αποτελεσματικότητας και της αμεσότητας.
Η Θεσσαλονίκη λοιπόν είναι η πρόκληση για τη χώρα!
Η πόλη μας έχει το ιδανικό σχήμα, το ιδανικό μέγεθος, την ιδανική γεωπολιτική θέση, την πολυπραγμοσύνη και τη δημιουργικότητα των ανθρώπων για να το καταφέρει.
Και αν ρίξει κανείς μια πρόχειρη ματιά σε σύγχρονα ανεπτυγμένα κράτη, της Ευρώπης αλλά και του κόσμου, θα δει ότι τα περισσότερα από αυτά δεν παρουσιάζουν έναν γεωγραφικό ή αστικό πόλο ανάπτυξης.
Η πληθυσμιακή και «χωροταξική» υπερσυγκέντρωση στην Αθήνα, στο πλαίσιο των σφιχτών δημοσιονομικών δεδομένων και του δημογραφικού προφίλ της χώρας, διαμορφώνει μια ασφυκτική πραγματικότητα για την πέραν της Αττικής Ελλάδα.
Σε αυτήν την πραγματικότητα, έρχεται η πόλη της Θεσσαλονίκης να διεκδικήσει και να παίξει έναν ρόλο που δυνητικά μπορεί να «ξεκλειδώσει» νέες επιλογές και να αλλάξει τον κανόνα.
Η Θεσσαλονίκη μπορεί να αναλάβει έναν ρόλο, όχι ανταγωνιστικό αλλά συμπληρωματικό της Αθήνας.
Δε θα αφαιρέσει από την Αττική θα προσθέσει στην Ελλάδα!
Αυτός είναι ο δικός μου απώτερος στόχος και για το λόγο αυτό επιμένω στην ολοκλήρωση των μεγάλων έργων υποδομής, για το λόγο αυτό επιμένω στην ανάγκη επενδύσεων. Και πιστεύω ότι σ αυτόν τον πρώτο χρόνο κάναμε μια πολύ καλή αρχή. Έχουμε όμως ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας.
