«Ήταν Σάββατο 11.7.1942, όταν χιλιάδες Θεσσαλονικείς Εβραίοι παρατάχθηκαν στην πλατεία Ελευθερίας με εντολή των ναζιστικών δυνάμεων κατοχής. Με πρόφαση την καταγραφή υποβλήθηκαν σε δημόσιο εξευτελισμό. Ήταν μία από τις πρώτες πράξεις βίας που οδήγησαν αργότερα στη συστηματική εξόντωση της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης.
Το σώμα της πόλης υπέστη ακρωτηριασμό. Χρέος μας η μνήμη να μείνει άσβεστη, ζωντανή στο πέρασμα των δεκαετιών.
Σύσσωμη η πόλη είναι παρούσα σε αυτό το κάλεσμα.
Και το κάνουμε κάθε χρόνο την τελευταία δεκαετία με τη σιωπηλή πορεία μνήμης υπό τον τίτλο «Ποτέ Ξανά».
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης σέβεται και τιμά τη μνήμη, την ιστορία και τους ανθρώπους της πόλης.
Τα τελευταία δύο χρόνια με ενέργειές μας λύθηκαν σημαντικά ζητήματα που αφορούσαν τη χωροταξία και την ανέγερση του Μουσείου Ολοκαυτώματος, με παραχώρηση 10 στρεμμάτων. Το έργο μπορεί πλέον να προχωρήσει και προχωρά.
Εξάλλου, σε κοινή επιστολή μας με την Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης προς τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων ζητούμε να αναγνωριστεί επίσημα και στην Ελλάδα η 6η Μαρτίου ως Ημέρα Μνήμης των Δικαίων.
Η δέσμευσή μας για δημιουργία πάρκου μνήμης και αναψυχής στην πλατεία Ελευθερίας παραμένει ενεργή.
Ποτέ δεν τέθηκε εν αμφιβόλω. Η προσωρινή αξιοποίησή της έως ότου προχωρήσει το σχέδιο για δημιουργία υπόγειου σταθμού αυτοκινήτων, παράλληλα με την αυτονόητη επιφανειακή διαμόρφωσή της σε πάρκο μνήμης και αναψυχής, όπου το Μνημείο Ολοκαυτώματος θα καταλαμβάνει περίοπτη θέση, δεν αναιρεί τον χαρακτήρα της.
Η Θεσσαλονίκη γνωρίζει και τιμά το παρελθόν της. Σχεδιάζει παράλληλα το μέλλον της».
