«Μπήκα πλούσιος στο δημόσιο χώρο. Δημιουργώντας τον Αρκτούρο, συμμετέχοντας σε κινήσεις πολιτών ή προσπαθώντας να ταράξω μαζί με άλλους το τέλμα της πόλης έχασα και δεν κέρδισα χρήματα. Και σίγουρα δεν αγωνιούσα να γλιτώσω λίγα ευρώ από το… νοίκι μου. Το νοίκι μου, όχι τη βίλα μου ούτε την έπαυλή μου.
Οι θέσεις μου για τις διεθνείς σχέσεις της χώρας και τα Βαλκάνια είναι επίσης διαχρονικά γνωστές. Δεν περιμένω βέβαια η κατάσταση στην πόλη να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη ούτε οι θαυμαστές και υπηρέτες του σκληρού καθεστώτος Παπαγεωργόπουλου να αποκτήσουν ξαφνικά ιστορική συνείδηση. Ούτε να σταματήσουν τη φτηνή πατριδοκαπηλία και να μάθουν να υπηρετούν τα συμφέροντα της πόλης. Μού είναι για άλλη μια φορά αδιάφορο ότι είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Κρατώ ως καλύτερο σχόλιο για τη στάση μου τις πρόσφατες δηλώσεις του M. Mazower.
Για τους καλόπιστους, επισυνάπτω το τιμολόγιο του μεσίτη από τον οποίο βρήκα το σπίτι. Στους κακόπιστους έχω να πω πως, παρά την ανθρωποφάγο διάθεση, δεν πρόκειται ούτε τώρα να κάνω πίσω και προτρέπω κάθε συμπολίτη μου να μην θεωρεί… μιαρό τον διάλογο και τις επαφές με τους γείτονές μας. Oι συμπτώσεις δίνουν δυστυχώς τροφή στους πατριδοκάπηλους.
Όλοι έχουμε ιστορία και είμαι ανοικτός σε κάθε κριτική. Δεν ανέχομαι όμως όσοι υπηρέτησαν πιστά και επ’ αμοιβή το καθεστώς που καταλήστευσε την πόλη, διατηρώντας επί έτη ακριβοπληρωμένες θέσεις γραφείων τύπου αλλά και πολεμώντας συνειδητά κάθε προσπάθεια για την τιμώρηση των υπαιτίων, να αμφισβητούν τη διαφάνεια των επιλογών μου.
Θα συνιστούσα επίσης στα ίδια υποκείμενα να αναλογιστούν αν μπορούν να βρουν αποθέματα αξιοπρέπειας και δημοσιογραφικής δεοντολογίας, όταν αναφέρονται σε ψυχές ανήλικων παιδιών».
