Τα ονόματα των οδών στις πόλεις φαίνεται συχνά να υπάρχουν μόνο για να καθοδηγούν τους χαμένους ταξιδιώτες, ωστόσο η ιστορία πίσω από τα ονόματα, μας αποκαλύπτει ένα παρελθόν που αντικατοπτρίζει την πραγματική τους σημασία, καθώς και την ίδια την ιστορία της πόλης.
Τα ονόματα των δρόμων δίνουν χαρακτήρα και ζωή στον χώρο που καταλαμβάνουν και συχνά χρησιμεύουν ως ιστορικοί δείκτες για μια πόλη. Είναι η εκδήλωση της πολιτικής, του πολιτισμού και των ιδεολογιών των πόλεων. Παρέχουν μια κοινή γλώσσα σε μια πόλη και τους κατοίκους της.
Η τοποθέτηση 450 πινακίδων ονοματοθεσίας και ιστορικών πληροφοριών με την χρήση QR-Code και ετικετών NFC (Near Field Communication) στο ιστορικό κέντρο της πόλης είναι μια κοινή πρωτοβουλία του Δήμου Θεσσαλονίκης και της εταιρείας Δ. ΜΑΣΟΥΤΗΣ Α.Ε.
Η εταιρεία Δ. ΜΑΣΟΥΤΗΣ Α.Ε. στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και της ενεργής παρουσίας της στην Θεσσαλονίκη και επιθυμώντας να εκφράσει έμπρακτα το ενδιαφέρον της για την πόλη και τους πολίτες, προέβη στη δωρεά όλου του απαραίτητου εξοπλισμού για την μελέτη, τον σχεδιασμό, την κατασκευή και την τοποθέτηση των πινακίδων ονοματοθεσίας οδών, για την εξυπηρέτηση των κατοίκων και των επισκεπτών της περιοχής.
Σκοπός της συγκεκριμένης ενέργειας είναι αρχικά να υπάρχει η απαραίτητη σήμανση στην πόλη σχετικά με τις οδούς, ώστε να διευκολύνονται οι κάτοικοι και οι επισκέπτες και έπειτα να γνωρίσουμε όλοι μας καλύτερα την ιστορία των οδών που περπατάμε καθημερινά.
Με την ευγενική υποστήριξη της
Ο Αριστοτέλης ήταν σπουδαίος αρχαίος φιλόσοφος (384-322 π.Χ.). Γεννήθηκε στα Στάγειρα της Χαλκιδικής, ήταν μαθητής του Πλάτωνα και υπήρξε διδάσκαλος του Μ. Αλεξάνδρου. Στην Αθήνα ίδρυσε το “Λύκειο” ή “Περιπατητική Σχολή”. Ήταν πολυγραφότατος, με τεράστια απήχηση των ιδεών του και θεωρείται θεμελιωτής της Λογικής και πολλών ακόμα επιστημών.
Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης ήταν ποιητής και πολιτικός. Γεννήθηκε το 1824 στη Λευκάδα. Η οικογένειά του καταγόταν από τη Βαλαώρα του Αχελώου και από εκεί πήραν και το όνομα αυτό. Έγινε διδάκτορας της Νομικής στο Παρίσι, σε ηλικία 24 χρόνων. Αγωνίστηκε για την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα και μετά την επίτευξή της, εκλέχτηκε πρώτος
Ιστορική πόλη, η οποία στην αρχαιότητα ονομαζόταν Βεργούλη και μετονομάστηκε από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α’ προς τιμή του γιου του Αρκάδιου. Πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή, ήταν από τις περισσότερο εύπορες πόλεις της Ανατολικής Θράκης και σχεδόν οι μισοί κάτοικοί της ήταν Έλληνες.
Ο Κωνσταντίνος Αρμενόπουλος, γεννημένος το 1320 στην Κωνσταντινούπολη, ήταν βυζαντινός νομικός και λόγιος. Διετέλεσε “καθολικός κριτής της Θεσσαλονίκης”, κατέχοντας ένα από τα υψηλότερα κρατικά δικαστικά αξιώματα. Συνέγραψε, μεταξύ άλλων, την “Εξάβιβλο”, μία συλλογή κειμένων νομικού περιεχομένου, με μακραίωνη επίδραση σε πολλούς λαούς και στο ελληνικό κράτος.
Ο Αρριανός ήταν ιστορικός, φιλόσοφος, γεωγράφος και πολιτικός, καταγόμενος από τη Νικομήδεια (περίπου 95-180 μ.Χ.). Έγραψε, μεταξύ άλλων τα έργα: “Αλεξάνδρου Ανάβασις” και “Εγχειρίδιο του Επίκτητου”. Στα έργα του είναι εμφανής η επίδραση του Ξενοφώντα. Όταν έγινε Ρωμαίος πολίτης ονομάστηκε Φλάβιος Αρριανός.
Ο Θεόδωρος Ασκητής (1872-1908) είχε σπουδάσει Νομική και από το 1900 ήταν διερμηνέας του ελληνικού προξενείου στη Θεσσαλονίκη. Δολοφονήθηκε τον Φεβρουάριο του 1908, κατόπιν διαταγής του βουλγαρικού Κομιτάτου, εξαιτίας της ενεργούς ανάμειξής του στον Μακεδονικό Αγώνα. Η κηδεία του ήταν πάνδημη.
Ο Αυγερινός ήταν Θεσσαλονικέας πατριώτης που μαζί με πολλούς άλλους συμπολίτες του αψήφησαν κάθε κίνδυνο και ανέπτυξαν σημαντική δραστηριότητα στην οργάνωση και προετοιμασία του Μακεδονικού ένοπλου αγώνα αλλά και στη διαφώτιση και ενθάρρυνση του πληθυσμού. Πληροφορίες από το βιβλίο του Αριστείδη Κεσόπουλου «Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ», εκδόσεις ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ – ΠΑΙΔΕΙΑ Α.Ε.
Ο Γρηγόρης Αυξεντίου (1928-1957) ήταν ήρωας του ένοπλου Κυπριακού Αγώνα και υπαρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. Διακρινόταν για το μαχητικό του πνεύμα και σκοτώθηκε, πολεμώντας μόνος του εναντίον λόχου Βρετανών. Ο τάφος του βρίσκεται στα Φυλακισμένα Μνήματα της Λευκωσίας.
Ο Θεόδωρος Αφεντούλης (1824-1893), καταγόμενος από τη Ζαγορά, ήταν καθηγητής Παθολογικής Ανατομικής και Φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Αντιπρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης του 1863. Έλαβε μέρος στα επαναστατικά κινήματα της Θεσσαλίας και της Κρήτης και τιμήθηκε με πλήθος διακρίσεων.
Η Αχειροποίητος είναι βυζαντινός ναός, ρυθμού τρίκλιτης ξυλόστεγης Βασιλικής, του 5ου αι. μ.Χ., αφιερωμένος στην Παναγία Θεοτόκο. Κτίστηκε πάνω στα ερείπια ενός ρωμαϊκού λουτρού. Η ονομασία “Αχειροποίητος” αναφέρεται για πρώτη φορά τον 14ο αι. και σχετίζεται με λατρευτική εικόνα της Παναγίας Δεομένης που υπήρχε στο ναό.
