Τα ονόματα των οδών στις πόλεις φαίνεται συχνά να υπάρχουν μόνο για να καθοδηγούν τους χαμένους ταξιδιώτες, ωστόσο η ιστορία πίσω από τα ονόματα, μας αποκαλύπτει ένα παρελθόν που αντικατοπτρίζει την πραγματική τους σημασία, καθώς και την ίδια την ιστορία της πόλης.
Τα ονόματα των δρόμων δίνουν χαρακτήρα και ζωή στον χώρο που καταλαμβάνουν και συχνά χρησιμεύουν ως ιστορικοί δείκτες για μια πόλη. Είναι η εκδήλωση της πολιτικής, του πολιτισμού και των ιδεολογιών των πόλεων. Παρέχουν μια κοινή γλώσσα σε μια πόλη και τους κατοίκους της.
Η τοποθέτηση 450 πινακίδων ονοματοθεσίας και ιστορικών πληροφοριών με την χρήση QR-Code και ετικετών NFC (Near Field Communication) στο ιστορικό κέντρο της πόλης είναι μια κοινή πρωτοβουλία του Δήμου Θεσσαλονίκης και της εταιρείας Δ. ΜΑΣΟΥΤΗΣ Α.Ε.
Η εταιρεία Δ. ΜΑΣΟΥΤΗΣ Α.Ε. στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και της ενεργής παρουσίας της στην Θεσσαλονίκη και επιθυμώντας να εκφράσει έμπρακτα το ενδιαφέρον της για την πόλη και τους πολίτες, προέβη στη δωρεά όλου του απαραίτητου εξοπλισμού για την μελέτη, τον σχεδιασμό, την κατασκευή και την τοποθέτηση των πινακίδων ονοματοθεσίας οδών, για την εξυπηρέτηση των κατοίκων και των επισκεπτών της περιοχής.
Σκοπός της συγκεκριμένης ενέργειας είναι αρχικά να υπάρχει η απαραίτητη σήμανση στην πόλη σχετικά με τις οδούς, ώστε να διευκολύνονται οι κάτοικοι και οι επισκέπτες και έπειτα να γνωρίσουμε όλοι μας καλύτερα την ιστορία των οδών που περπατάμε καθημερινά.
Με την ευγενική υποστήριξη της
Ο Γεώργιος Τερτσέτης (1800-1874) ήταν ποιητής, συγγραφέας και δικαστικός από τη Ζάκυνθο. Ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και συμμετείχε στην Επανάσταση του 1821. Συμμετείχε ως δικαστής στη δίκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και άλλων αγωνιστών και μαζί με τον Αναστάσιο Πολυζωίδη δεν υπέγραψαν τη θανατική τους καταδίκη. Εκλέχτηκε επίσης αντιπρόσωπος της Ζακύνθου στη Βουλή και έγραψε
Η Τερψιχόρη, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ήταν μία από τις εννέα μούσες. Ήταν προστάτιδα της λυρικής ποίησης, των ασμάτων και της ορχηστρικής τέχνης.
Ο Γιώργος ή Γκαίτε, όπως έγινε γνωστός, Τζοβαρόπουλος γεννήθηκε το 1882 στο Καβακλή της Ανατολικής Ρωμυλίας και πέθανε το 1949 στη Θεσσαλονίκη. Ήταν δάσκαλος, συμμετείχε ενεργά στον Μακεδονικό Αγώνα και ήταν ο ιδρυτής του Συλλόγου Μακεδονομάχων Παύλος Μελάς. Ασχολήθηκε με την πολιτική, εκλέχτηκε βουλευτής και του ανατέθηκαν διάφορα κρατικά αξιώματα.
Ο Τηλέμαχος, σύμφωνα με τη μυθολογία και τα Ομηρικά Έπη, ήταν γιος του Οδυσσέα και της Πηνελόπης. Συχνά, οι τέσσερις πρώτες ραψωδίες της Οδύσσειας ονομάζονται Τηλεμάχεια, επειδή σ’ αυτές περιγράφεται η αναζήτηση του Οδυσσέα από τον Τηλέμαχο.
Η Τήλος είναι νησί των Δωδεκανήσων. Στη μακραίωνη ιστορία της γνώρισε πολλούς κατακτητές, επιδρομές και καταστροφές. Από το 1912 βρισκόταν υπό Ιταλική κυριαρχία. Ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος το 1948
Ο Τιμολέων καταγόταν από την Κόρινθο και ήταν πολιτικός και στρατηγός του 4ου αι. π.Χ. Έδρασε στρατιωτικά στη Σικελία εναντίον των Καρχηδονιών και συνετέλεσε στην ανασυγκρότηση των Συρακουσών. Πέθανε στη Σικελία.
Η οικογένεια Τοσίτσα κατάγεται από το Μέτσοβο και αρκετά μέλη της έχουν διακριθεί ως εθνικοί ευεργέτες. Ο Μιχαήλ Τοσίτσας (ή Τοσίτζας ή Δοσίτζας) γεννήθηκε το 1787 στο Μέτσοβο και πέθανε το 1856 στην Αθήνα. Το 1820 μετέβη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου απέκτησε σημαντική περιουσία. Κατά την Επανάσταση του 1821, εξαγόρασε την ελευθερία πολλών δούλων
Η Τρίπολη είναι πόλη της Πελοποννήσου. Η τοποθεσία της υπήρξε στρατηγικού ενδιαφέροντος για τις πολεμικές επιχειρήσεις της Επανάστασης του 1821. Γνωστές είναι η άλωσή της το 1821 και η καταστροφή της λίγα χρόνια αργότερα από τον Ιμπραήμ Πασά. Παλαιότερα λεγόταν Τριπολιτσά.
Ο Αθανάσιος Τσακάλωφ-Τεκελής ή Τσάκαλος γεννήθηκε στα Ιωάννινα και πέθανε στη Μόσχα το 1851. Ήταν ένας από τους ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας, της μυστικής οργάνωσης που είχε σκοπό να προετοιμάσει την απελευθέρωση των υπόδουλων Ελλήνων. Έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1821 και επίσης ήταν πληρεξούσιος της Ηπείρου στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση του Άργους.
Ο Τσιμισκής Ιωάννης (925-976 μ.Χ.) ήταν Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, που ανέβηκε στον θρόνο μετά τον Νικηφόρο Φωκά, σε μια από τις πιο ταραγμένες περιόδους της αυτοκρατορίας (969 μ.Χ.). Πολέμησε νικηφόρα τόσο κατά των Ρώσων του Σβιατοσλάβ, όσο και κατά των Αράβων. Θεωρείται ένας από τους πιο ικανούς στρατηγούς της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Έμεινε στον θρόνο για
