Ο Παπαμάρκος Χαρίσης (1844 – 1906) ήταν Φιλόλογος και διακεκριμένος παιδαγωγός, εργάστηκε σε γυμνάσια της Στρώμνιτσας και της Θεσσαλονίκης. Το 1871 πήγε στη Γερμανία για μετεκπαίδευση αλλά και για τη διάδοση της ελληνικής παιδείας. Γύρισε διδάκτορας της Φιλοσοφίας και έγινε διευθυντής του πρώτου στην Ανατολή ελληνικού Διδασκαλείου, που ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1875 με τη χορηγία του «Εν Αθήναις Συλλόγου προς διάδοσιν των ελληνικών γραμμάτων». Έφτασε στον βαθμό του Γενικού Επιθεωρητή Δημοτικής Εκπαίδευσης και άφησε πλούσιο διδακτικό και παιδαγωγικό συγγραφικό έργο. Πέθανε το 1896 σε ηλικία 52 χρόνων.
Πληροφορίες από το βιβλίο του Αριστείδη Κεσόπουλου «Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ», εκδόσεις ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ – ΠΑΙΔΕΙΑ Α.Ε.
